| *[8463]*
Genoemd wordt Eliot's "Ash–Wednesday" als voorbeeld van meesterwerken die "niet voor de kritiek" zijn, maar voor "de detaillisten van later, de kleinere geesten ook, en die komen altijd in legers opzetten" zonder dat die "het totale panorama" zullen vinden. Immers: "De kritiek bestaat bij de gratie van de middelmaat (...) alleen het onvolkomene levert zich min of meer direkt uit en laat zich interpreteren en beoordelen". |