| *[10010]*
Na een gewild literaire debuutroman [1955] en een verrassend goede novelle (1961) publiceert Spoor nu een slechte, tot de lectuur afgezakte novelle.
Daarin heeft hij "alles gedaan dat hij had moeten laten": "verouderd soort realisme", "Alles is net echt" en daarmee "troosteloos vervelend".
"Kunst bstaat echter bij de gratie van vertekening, van verheviging, met het gevolg, dat de lezer of toeschouwer niet denkt dat het zo wel eens gebeurd zou kunnen zijn, maar dat het zo gebeurd is. Definitief. Wat Spoor vertelt, had op tientallen andere manieren en met tientallen andere gegevens verteld kunnen worden. In een goede roman is niet alleen het verhaal, maar is elk detail onvervangbaar en uniek. De goede roman of het goede verhaal is een besloten wereld, met eigen wetten en eigen normen, die de schrijver zware verplichtingen opleggen. Het is ook een onbekende wereld, hoe bekend die bij nader en aandachtig toezien ook blijkt te zijn. In een mislukt verhaal is alles bekend, alles is gewoon, wat niet zo erg is, maar alles blijft ook beperkt tot zijn gewoonheid."
"Een dergelijk verhaal is dankbaar lesmateriaal voor een lezer." |