| *[9031]*
Genoemd worden Boon's "De kleine eva uit de kromme bijlstraat" (1956) en zijn "Verzamelde gedichten". Verder komt het recente dubbeldikke Maatstaf–nummer over Boon ter sprake.
Voor Fens is het eerstgenoemde werk nu hij het herlezen heeft "een ander werk geworden (...) mede een gevolg van de mogelijkheid het vers nu beter te kunnen situeren binnen een geheel oeuvre".
Maar hij realiseert zich hoezeer het beeld van hoewel toch gelezen oeuvres (Boon, Vestdijk, Multatuli komen ter sprake) vervaagt tot een weinigzeggende abstractie ("een grote lijn") c.q. tot een versplinterde warwinkel aan details. "Onze literaire oordelen verzameld: een bundel clichés. Boon de zachte anarchist. Vestdijk de romanticus of de barokschrijver, Multatuli de grootste grillige romanticus die we gehad hebben." En: "Behalve een schema is een schrijver in Nederland een verzameling kleinigheden. En alleen een genie in het associëren en verbinden kan daar een eenheid van maken, al zal die eenheid vermoedelijk in niets op het oeuvre van de auteur lijken". |