| *[8604]*
In boekenbijlage van het dagblad De Tijd: twee pagina's lang vraaggesprek (plm. 3000 woorden), met lead, foto, en daarbij onderschrift waarin kort (literair) curriculum vitae. – Het stuk lijkt één grote aanhaling van Fens' inbreng in het gesprek, onderbroken door een vijftiental merendeels korte vragen van Rijkens. (Alleen de eerste twee alinea's geven een situatieschets van het gesprek.)
Tussenkopjes: Ze vonden het allemaal maar poppenkast; intolerantie op niveau is te tolereren.
Hier volgen enkele belangwekkende citaten uit het stuk:
"(...) Want wat je in de moderne kerkdiensten ziet, dat geeft ze [= Fens' op te voeden kinderen RM] geen uitzicht meer op het mysterie dat je vroeger in de liturgie gegeven werd.
[Rijkens:] U kiest dus voor de onkerkelijke oplossing.
[Fens:] "Ja, al is het wel een vreselijke opgave om nergens bij te horen." (...)
[Rijkens:] Om uw opteren voor de onkerkelijkheid te nemen, is het nu werkelijk niet mogelijk om in deze tijd binnen de kerk een milieu te zoeken waar je je thuisvoelt, iets tussen museum en permanente revolutie in?
[Fens:] "Ik geloof van niet. Het klinkt misschien een beetje gek maar ik vind: in de religie moet je het goed doen of niet. Het goed doen betekent: doorgaan in die oude liturgie en dat kan ik voor mezelf niet. Daarvoor zit ik in het gewone leven op te veel andere sporen, in mijn werk alleen al. Dan zou ik ijn conflict komen met dingen in mezelf. (...) Nu zou ik daarvoor in een klein clubje terecht komen en dat wil ik niet. Dan wordt het een soort Dickens–genootschap."
(...)
[Rijkens:] Grappig dat u dat woord dualisme gebruikt. Dat impliceert toch onverzoenbaarheid van tegenstellingen. Zoals bij u transcendentie en incarnatie, of transcendentie en sociaal geweten. Is christendom niet veel meer voortdurende spanning tussen twee polen dan voortdurend dualisme?
[Fens:] "Wanneer u dat zo zegt, dan is mijn antwoord: onder die spanning kan ik niet leven. Ik kan daar in mijn leven niets van verzoening mee ervaren. Wanneer ik het probeer, dan gaat het één ten koste van het andere en het andere ten koste van het één."
[N.B. 1 : in de tekst komt een allusie op het Michaëllegioen voor; daarmee wordt verwezen naar een in de jaren '60 opgekomen zeer behoudende r.k. (splinter–) groepering in Nederland.
N.B. 2 : Dit artikel komt in het weekblad De Tijd dd 24 april 1987 nog aan de orde in de bijdrage 'Een gruwel in de ogen des heren', waarmee Leo Rijkens reageert op de column 'Poging tot een heer' van A.L. Boom in dat weekblad dd 3 april 1987. RM.]
|