| *[6690]*
Fens ambivalent over het besproken "super–ego–dokument, waarin alles rond dat 'ego' gerangschikt wordt op een wijze die men visionair maar ook verblind kan noemen", "romaneske geschiedschrijving", "[zo]als ook in het tweede deel van zijn boek over Eichmann".
Fens sluit af: "Zelden zal een auteur in zijn mislukken zo geslaagd zijn. Aan de schrijftafel. Boven de gaten van het eigen schrijverschap." |