| *[5777]*
Dit merkwaardige met de illustratie ruim een halve pagina vullende stuk lijkt een uitvoerige boekbespreking te zijn (plm. 2500 woorden), maar is in feite een door Fens zelf bedacht verhaal in de vorm van een literair essay, volgens Fens dd 9.12.98 geïnspireerd door Luis Borges. – Erbij afgedrukt is de reproduktie van een gravure van Gustav Doré, Don Quichot voorstellend.
Fens citeert de eerste woorden van de hymne 'Urbs Jerusalem beata', motto van een roman die hier quasi besproken wordt, maar waarvan in de tweede kolom gezegd wordt dat die nooit verschenen is, en van een auteur van wie alleen bekend zou zijn dat die ooit monnik is geweest...
Dit boek nu wordt door Fens gepresenteerd als een soort katholieke Don Quichote–roman, met het karakter van "een divina commedia: de hemel teruggebracht tot een lege ruimte waarin God het spel van de eeuwigheid alleen speelt. En tenslotte sterft." – Aan het slot wordt het tweede motto van het boek aangehaald, een deel van het grafschrift van Don Quichot, in de vertaling van Van Dam–Weremeus Buning.
[Op dit curieuze stuk, geplaatst in het zaterdagnummer van vlak voor Kerstmis en in feite het concept gevend van een groot werk, zou Fens nooit reacties hebben gekregen (mondelinge mededeling van Fens dd 9.12.98 aan de samensteller van deze bibliografie). RM] |