1984-08-24 Hoe hoort het eigenlijk?
Volkskrant (vanaf 31 augustus 1968) 1984-08-24 Poëzie essay vrijdag (plm. 1200 woorden)
opmerking
*[506]*
[cf. "Een gedicht verveelt zich niet. Over poëzie", Amsterdam, Em. Querido's Uitgeverij b.v. 1987, p 7–9.] – Verwezen wordt naar de "Haagse Post" van een week eerder, waarin een reeks interviews met critici, uitgevers, een schrijver en de hoogleraar literatuursociologie Verdaasdonk, over de vraag 'Hoe selecteert de criticus?'
Termen
"betrouwbare" criticus is voorgeprogrammeerd conformisme / ontregeling (: traditioneel / ontregeld) criticus (–ici): betrouwbaar/ onbetrouwbaar criticus hoort onbetrouwbaar te zijn cultuur is een etiquetteboek (Verdaasdonk) echt nieuwe wordt niet (h)erkend » onbegrip cq afwijzing mbt het echt nieuwe generatie (–s)\ –verschil (–len)\ –kloof » SOMS: jongeren » jeug herkenning – erkenning – waardering » kracht der herkenbaarheid literaire clan » (literair) circuit » incrowd(–karakter) » coterie » c literaire kritiek » literatuurkritiek » literatuurbeschouwing literaire kritiek behoudender dan zij weet literatuur kent geen literatuur–opvattingen literatuur: gevestigde/ nieuwe – literatuur: onbetrouwbaar (geen houvast aan norm) literatuuropvatting (–en): gebonden aan circuit(s) onaantastbare reputatie(s) ontwikkeling: maar wel binnen gevestigde reputatie–orde schrijversreputatie: verzameling standaardoordelen over zijn werk selectie door criticus» keuze van recensent Verdaasdonk, Hugo waardeoordeel geconditioneerd door wat "hoort"

Open originelen in nieuw venster: Deel